Senegal staat bekend als een democratisch land met een grote politieke stabiliteit, maar de laatste jaren neemt de staat regelmatig een autoritaire positie in. Op het vlak van landbouw en voedselzekerheid blijven de politieke leiders rotsvast kiezen voor het industriële landbouwmodel, wereldwijd gedomineerd door multinationale bedrijven. De haven van Dakar is een toegangspoort voor landbouwinputs vanuit de chemische industrie: meststoffen, pesticiden, hybride en genetisch gemodificeerd zaaigoed. Langs diezelfde haven komt bovendien 50% van de voeding van de 17 miljoen Senegalezen het land binnen.

In samenwerking met lokale partnerorganisaties ondersteunen we landbouwactiviteiten op het platteland. De partners geven technische vormingen over agro-ecologie, sensibiliseren rond drinkbaar water, hygiëne en sanitatie, doen kleine investeringen en beïnvloeden het beleid.  

We zijn actief in de regio Fatick, gelegen in het zuidwesten van het noordelijke deel van Senegal. Ons programma ondersteunt er de landbouwactiviteiten van 64 basisorganisaties in vier gemeenten, met een bevolking van 60.000 personen of 7.200 gezinnen. De basisorganisaties zijn gegroepeerd in federaties, die organisatorisch ondersteund worden door onze drie lokale partners (zie verder).

Een voorbeeld van zo'n federatie die we ondersteunen is de vrouwenfederatie van Toubacouta. Ze doet vormingen in de verwerking van groenten en fruit, productiemethoden van eigen zaaigoed en andere landbouwtechnieken. Daarnaast eisen de verenigde boerinnen hun recht op grond op bij de lokale overheden, zoeken ze organisaties die hen financieel ondersteunen en vormen ze een belangrijke gesprekspartner wanneer het gaat over groenteteelt in Toubacouta.