Onder Marcos Jr. gaan landbouwers en vissers erop achteruit. Zijn belofte om basisproducten goedkoper te maken – vooral rijst – blijft dode letter. Boeren en boerinnen krijgen voor hun rijst soms amper ₱6 per kilo, een gevolg van de desastreuze Rice Liberalization Law. Ondanks vele oproepen om die wet terug te draaien, blijft ze overeind. En terwijl boeren kreunen onder de lage prijzen, betalen consumenten steeds meer door de hardnekkige inflatie. De burgers betalen de rekening die de rekening krijgen, niet de grote spelers.

Waarom de grote spelers eraan verdienen

• Import is makkelijker en goedkoper gemaakt. Sinds de RLL (2019) mogen bedrijven veel meer rijst invoeren uit landen zoals Vietnam en Thailand. Die geïmporteerde rijst is vaak goedkoper dan lokaal geproduceerde rijst.

• Handelaren en importeurs profiteren. Zij kopen goedkoop in het buitenland en verkopen met winst op de Filipijnse markt.

• Tussenhandel heeft de macht. Boeren moeten hun rijst (palay) tegen lage prijzen verkopen omdat ze weinig opslagcapaciteit hebben en afhankelijk zijn van opkopers.

• Supermarkten en groothandels zetten bovenop de kostprijs hun marge. Consumenten betalen dus toch meer, terwijl boeren minder krijgen.

Wie de grote spelers zijn

• Grotere rijstimporteurs en handelshuizen (soms familiebedrijven of conglomeraten) die rechtstreeks voordeel halen uit de liberalisering.

• Supermarktketens en groothandels die de distributie domineren.

• Politiek gelinkte zakenlui: er zijn aanwijzingen dat enkele bedrijven met nauwe banden tot machtige families of politici een groot deel van de importmarkt controleren.

• Organisaties zoals onze partners PNFSP, MASIPAG en boerenbonden bekritiseren dat de RLL vooral buitenlandse leveranciers en lokale importeurs ten goede komt, terwijl de boeren aan de grondzijde verliezen.

Kortom: boeren krijgen minder, consumenten betalen meer, maar importeurs, tussenhandelaren en retailers strijken de winsten op.

Wij staan schouder aan schouder met onze partner PNFSP in haar strijd voor rechtvaardig voedselbeleid. Samen pleiten voor een echte landbouwhervorming, voor sterke lokale voedselproductie ondersteund met subsidies en directe steun aan boeren en vissers, en voor leefbare lonen zodat alle Filipijnen toegang hebben tot gezond en voedzaam eten. Bovenal vragen we dat het recht op voldoende voedsel dringend wordt gegarandeerd, niet enkel als beleid maar ook als fundamentele menselijke waardigheid.